Σήμερα, στο 2020 με τα χέρια σταυρωμένα, παρακολουθούμε παθητικά αδρανείς την αυθεντία που ανοιγοκλείνει το στόμα.

Πατροπαράδοτος αλλά όχι και φθηνός τρόπος μετάδοσης πληροφορίας για αύξηση της γνώσης. Με την πληροφορία να ρέει εκεί έξω ζωντανή, ελκυστική, διαδραστική, παγκόσμια από δίκτυα και συσκευές.

Ποιός θα την τιθασεύσει και θα τη θέσει στην υπηρεσία της "τάξης";

Και στην επαγγελματική εκπαίδευση; Εκεί που προέχουν οι δεξιότητες, η πράξη;

Έχουμε και εξετάσεις προσαρμοσμένες στο ίδιο πλαίσιο. Αντί του φτιάξε να το δω, το περιγράψτε πως γίνεται ... 
Λες κι αν το πω καλά ¨απέξω¨ πως γίνεται, θα ξέρω και να το φτιάξω!

Ας κάνουμε λοιπόν ένα βήμα μπροστά, ας φτάσουμε στην εποχή μας.

Το ξέρω θέλει κόπο να είσαι όρθιος στο εργαστήριο και να δουλεύεις, θέλει επενδύσεις σε εξοπλισμό, μηχανήματα, αναλώσιμα για να αποκτήσεις τις ικανότητες και τις δεξιότητες που θα σε κάνουν επαγγελματία αποδεκτό από την κοινωνία και την αγορά. Δεν μπορούμε όμως να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας άλλο.

Ο τόπος μας έχει πλέον όσο τίποτα άλλο ανάγκη από μια ρωμαλέα (σύμφωνα με τον καθηγητή Θ. Τάσιο) και αποτελεσματική επαγγελματική εκπαίδευση.

Στέργιος Γιάτσος